از جود و کرمش هر انچه گوئیم کم است      اندر حکمش هر انچه بینیم کم است  

ذات بی جود ولایتناهیش را زبان از بیان قاصر و الکن وکیست که از الطافش بی نصیب و کرامتش را بارقه امیدی که در منتهی الیه نومیدیها باز گشایشی عجیب و در تارک یاس و دلمردگی نوای تولدی دیگر در فضای غریب گونه ای که انسان از مشاهده اش در شگفت و از بیانش جدا عاجز همو که در تنگنای تنگی ها و بوقت عزلت و بی چارگی و بی یاری رفیقی است شفیق و درد مندان را شفایی عاجل ای همه وجود را سراسر ذیجود و از کرامتش ورحمتش که واسعه است همه بی خبر و بر توانائیش محسور . 

چگونه میتوانم همه را در رکاب بینم و خود عاصی و از انظار پنهان و در خفا مجرم و در ظاهر درویش مسلک و مرتاض و مومن به درگاهت ای بی نظیر از همه انظار و ای معشوق همه عاشقان دردمند و منتظر و ای ................... 

خواب را فراهم کردی تا دیدگان بسته و از جمودات  خارج و کاه در روح خود همراه با همه افرادی که عمری را در کنارشان زادی و زیستی و سپس فراقشان را با دیدگان گریان تاب اوردی و چه نعمتی از این بالاتر که در ئنیای خواب دیدارشان کنی و با هم ایشان به گرد هم تا تجدید قوایی از مشاهده هر انچه که در بیداری در ارزویش مانده ای و بی تاب تا وعده هایت برای اخرت محقق و در دیار باقی به دیدارشان مسرور گردی . 

نمیدانم که برایتان این اتفاقات خوش یمن و روحیه پرداز می افتد یا خیر ؟ ملاقات با گذشتگانی که شوق دیدارشان را داشتی لیکن بنا به مصلحت کریم ودود از دیدارشان محروم گشتی و چه زیباست که در مجلس هم نشینی با انها از چهره هایشان نشاط و شادابی و سرور و خوشحالی را شاهد باشی و خداوند منان این منت را بر من می گذارد تا از این نعمت بی پایان متنعم گردم بنابراین در شکر اندرش مزید نعمتی است که باز بر خوان گسترده اش به ضیافتی کریمانه دعوت شویم .