شما عزیزان را دعوت به قرائت قطعه شعری که نظرم را جلب کرده میکنم امید که مورد قبول واقع شود. 

بهار است و طبع شعرها گل کرده است : 

بــاز مـــی آیــــد بــــهـــار دلـنشین       *    بــاز بــلـبــل مــی شــود با گل قرین

بــاز صـــحــرا پـر شقایق می شود       *    بــاز روشــن قــلب عـاشق می شود
فــصــل ســـرد از هــیــبت باد بـهار       *    مــی کــنـــد از پــیـش روی او فـرار
ســفــره هــا بــا هـفت سین آراسته   *    بــا گـــل مـــهـــر و صــفـــا پیراسته
بــر ســر سفره جـوان و خُرد و پیر        *    ســبزه و آئــیــنـه و مــاهـی و سـیر
سـیـب و سـنـبـل در کـنـار یــاسـمـن   *     عطربــیــد مـِشک چــون مُشک خُتَن
سرکه و سنجد، سماق و شمع و گل  *     عـــیـــد آمــد بـــا دف و ســاز و دُهُل
ســال نــوتـحـویل و سال کهنه رفـت    *     هــم دل مــا تـازه شد هم شال و رخت
یــا مــُقــلّب،قــلب مـــارا شـــاد کــن   *     یـــا مـــُدبّـــر خـــانــــه را آبـــاد کـــن
یـــا مـــُحـــول ،اَحســــنُ الــّحالم نما   *    از بـــدیـــهــــا فـــارغُ الـــبـــالــم نـما
ایـــن دل «جـــاویــد» را پـاک از ریـا      *    کُــن خــــدا ،ای قـــادر بـــی مــنـتــها