تحمل نظرات مخالف

مقدمتاً از کلیه خوانندگان عزیز که بدلیل سفر غیر مترقبه ی پیش آمده که موفق در به روز کردن وبلاگ برای مدتی نشدم عذر خواهی می کنم و بسیار خوشحال هستم که چند روزی است متوجه شده ام همه خوانندگان این وبلاگ موافقین نقطه نظرات و دیدگاههای بنده نبوده وهستند مخالفینی که به این پایگاه سر زده و نقطه نظراتی را هر چند بر خلاف واقعیات و صرفاً برای تخریب افراد ارائه می کنند بنا براین بقول استاد شهید مطهری انسانهای پیرو خط مشی و مرام امام علی (ع) همچون شخص مبارک باید جاذبه و دافعه داشته باشند و اگر انسان روزی مشاهده کند که همه با وی موافقند قطعاً جایی از عملکردش دچار ضعف بوده و باید هر چه سریعتر مسیر خود را اصلاح کند در هر حال بیش از چهارده قرن از ظهور اسلام می گذرد و کار نامه و هویت همه اشخاص نیز برای عموم مشخص و خداوند متعال بر همه امور واقف و آگاهند به نظرمی رسد که هر آنچه موجب اصلاح و خیر در زندگی بشری شود باید عنوان تا جامعه به سمت کمال و رشد رهنمون شود لهذا در این برهه حساس از تاریخ همچون زمان حکومت امام همام علی (ع) مارقین ، قاسطین و ناکثین و.... نیز در جامعه وجود دارد که آگاهانه و ناآگاهانه درصدد هستند تا به نوعی خطوط تعیین شده راتحت تأثیرو در جهت تحکیم پایه ای حاکمیت خود و توجه به غرور و کبر و حسد خویشتن قرار دهند بنابراین ذکر خدا قطعاً باعث تسکین قلوب و توجه به دنیای اخروی و عاقبت هر شخص از جامعه بشریت خواهد داشت در پاسخ به خواننده عزیز عرض می کنم که وجهه و ارزش مسلمانانی که قبل از ظهور انقلاب اسلامی شیفتگی و علاقه خود را به ائمه و اهل بیت اطهر نشانداده ودر زندگی خویش دنیای مادی را فانی ملحوظ و معنویت را برهمه مزایای دیگر ترجیح داده و خود را موجودی خاکی و از خاک امده و بخاک خواهد رفت می داند برای رشد سایر انسانها ارزش بسیار دارد و بیان مطالبی که از حسادت برآمده و هدف خارج کردن از اهداف مقدس است به هیچ وجه ارزش وفایده ای ندارد .

لذا توصیه من به این چنین انسانهایی این است که از این فضای معنوی فراهم شده برای ساختن خود و نزدیکی به در گاه ربوبیت شدیدا استفاده و تا زمان دیر نشده فرصت ها را که چون ابر بهاری در گذر است را از دست ندهند و این را هم اضافه کنم که اینگونه سخن ها به هیچ وجه در اراده بنده در راهی که انتخاب کرده و ادامه خواهم داد تاثیری نخواهد داشت.

و در پایان :

من انچه شرط بلاغ است با تو میگویم

توخواه از سخنم پند گیرو خواه ملول