سکوت

چند روزی است خداوند متعال سعادت میزبانی یک انسان شریف و با احساسات مثال زدنی را نصیبم کرده او هم همچون خیل عظیم از حمایت کنندگان به لحاظ روحی شرائط مناسبی را ندارد اگرچه سعی میکنم که با صحبتهایم ایشان و دوستان دیگر را دعوت به ارامش کنم لیکن از بدو خلقت انسان ظلم وجفا وحق کشی وازه ای منفور بوده است وهر زمان ودر هر مکان به کسی ظلم شود عده ای ناخوداگاه وبر مبناو منش پاک انسانی با ان به مخالفت برخآسته اند اگرچه نتوانسته اند حقانیت خود را به اثبات برسانند لیکن ظالمین را روسیاه و منفور جامعه کرده اند بنابراین هم ایشان  سعی کرده اند که با هر وسیله ای  حتی با سکوت خود همچون ائمه خود صدای بیدادگری ظالمین و مظلومیت مظلومین را به تاریخ منتقل کنند و این عاملی بود تا مهمان من بعد از رفتن به خیابان هدیه ای ارزشمند را برای ماندگاری در تاریخ بشریت به من ارزانی دارد حدس میزنید چه بود:        اری لوحی زیبا با عبارتی بسیار پر محتوا با هم بخوانیم که خود همه چیز را در عبارتی کوتاه باز گو میکند :     (برای ارزوهایی که می میرند   سکوتی میکنم سنگین تر از فریاد.  )     خوب نظر شما با کار شهباز چیست؟؟؟