شرائط ویژه اقتصادی کشورمان و وابستگی شدید به نفت که متاسفانه مردممان را تا حدی بسیار زیاد راحت طلب و کار مسئولانمان را توزیع ثروت نه برنامه ریزی برای تولید ثروت کرده است از یک سو و نگاهی ریز به کشاورزی بعنوان محور اصلی فعالیت های اقتصادی (البته نه در عمل بلکه در شعار)تا حد بسیار زیاد موجبات دغدغه را برای مردم عزیزکشورمان فراهم کرده ؛با گذشت چندین سال هنوز اثار وپدیده شوم ودهشتناک خشکسالی از کشور رخت بر نبسته وتدابیری کارساز نیز برای مقابله با این بلای خانمانسوز طبیعی اتخاذ نشده واگر هم در برنامه امده لیکن در اجرا با ضعف شدید روبرو شده بنابراین هرروز کشاورزان این تولید کنندگان کم توقع و محروم که با رنج ومشقت بسیار زیاد برای بهره گرفتن از حداقل امکانات معیشتی شبانه روز تلاش میکنند به نگرانیشان افزوده و چاره ای نیز برای نجات خود از این مهلکه ندارنددر سفر چند روز ایام تعطیل به مناطق روستایی ارسنجان و خفرک وتوابع شخصا و به عینه شاهد به بن بست رسیدن این تلاشگران بودم برداشت بی رویه برای رسیدن به خودکفایی که متاسفانه عاملی بسیار مخرب برای کاهش لایه های تحت الارضی منابع ابی شده باعث گردیده که اولا :اب دریاچه های شور اطراف منطقه همچون بختگان وطشک بشدت جایگزین ابهای برداشتی شده و ec اب یا همان شوری بالا رفته که این خود علاوه بر کاهش محصول بشدت خاکهای منطقه را تخریب و از کیفیت و حاصلخیزی ان می کاهد و همانطوریکه میدانید برای تشکیل یک سانتی متر خاک باید یک قرن منتظر ماند و از طرف دیگر اب شرب اهالی محل شور شده و این عمل نیز سلامتی ایشان را تهدید کرده و قطعا تنها را ه را مهاجرت از روستا به شهر میدانند.بنا براین دولتمردان و مسئولان محترم کشور باید قبل از هرگونه اتفاقی ناخوشایند برای جلو گیری از بروز مشکلات بیشتر چاره اندیشی کرده و تدابیری اتخاذ کنند . از جمله راه حلهای سریع و مقطعی که میتواند برای مدتی این معضل خانمانسوز را تا حدی جلوگیری کند احداث هرچه سریعتر و بهره برداری فوری از کانالهای سد سیوند در مناطق ارسنجان وتوابع و خفرک است که امید وارم در این مورد شاهد تلاش مسئولین باشیم در مرحله بعد ترویج استفاده بهینه از منابع ابی علی الخصوص اجرای ابیاری تحت فشار و نهایتا مهار ابهای سطح الارضی و انتقال ان از مناطق با بارندگی ونزولات بالا به مناطق کم اب است .

در هر حال خطر با حدت وشدت بسیار زیاد در کمین است باید اینده را بهتر دید.