شور در شریان جریان دارد و احساس در لابلای ان پنهان تا فرصت خودنمایی یابد وبا منصه بروز و ظهور رسد و در تکامل انسانیت توسل به شیوه های بندگی در راه عبودیت سر به اسمان سائیده و جان در کف نهاده تا یاداور خاطرات زیبای دوران طولانی عمرخویش باشد که چه در مصیبتها و یا درشادیهای صاحبان خویش موجب نجواهای حزن الود و یا شادی افرین گشته است ودراین اثنا عشق به خویشتن را با بروز بهترین ها در اعماق وجودی مستتر و بناگاه به یغما برده تا ارادت قلبی خود را به ساحت دوست بنمایش گذارد واینگونه در شکوفایی استعدادهای نسلی موثر واقع شده و از قبل این اقدام ملموس و تاثیر گذار بر تارک بیهودگی و عبث اندیشی بتابد و تحول در افکار و اندیشه ها را موجب گردد وچگونه است که با یاد و نامی بزرگ در طول حیات خویش در همه عصرها و همه نسل ها مستمر و پایدار مانده است وهیچ زمانی از بطن وجودی مالک خویش رخت برنبسته و به فراموشی سپرده نشده است وچه زیباست که ئر توان هیچگاه قصوری نداشته و همیشه ایام اماده برای عرض اندام بوده است ومدام رنج و تالم و نشاط و شادی را بر جامعه بروز و ظهور داده است واینگونه تن ادمیت را دستخوش افکار خویش کرده است.
اری احساس نشاط اور و حزن الود.