افریدگار هستی درنظام طبیعت که هستی ان ازوجود ذیجودش نشات گرفته قاعده و قانون ویژه ای ملحوظ داشته و تکیه گاه همه را ایمان به استمرار حیات در چهارچوب این قاعده قرار داده است وهم او در وجود مخلوقاتش تمامی خصلتها را چه خوب و چه بد مستتر و مستقر داشته است تا هرموجودی در حد و شان ومنزلت خود و در فهم ودرکش از ان استفاده کند در این میان خلقت بشریت سوای سایر مخلوقات واقع شده تا بنحو ممکن میراث گرانبهایی را از فرصتهای در اختیار رابه همنوع خویش منتقل کندودراین راستا مهمترین خصیصه تحول در طبیعت و دمیدن روح تازه در ان است وقطعا این رایحه که بدان روح طبیعت اطلاق میشود مهمترین  امکان برای نوشدن زندگی وتغییر احوال و دلبسته شدن بدان برای نوع بشریت است بنابراین نوازش و نمایش دل انگیز خداوند افریننده جهان هستی در نوع خود بی بدیل و طراوت انگیز و در کل امیدوار کننده است فلذا قدرت واسعه اش نمود عینی است که در این روزها با نزولات اسمانی و تحول در احوال و تغییر در محیط بخوبی بروز و ظهور کرده بیائید از نعم بی نظیرش بخوبی استفاده کنیم.