اگرچه هرچه به جلو می رویم و از باستانیان خویش فاصله می گیریم به دانش و فن اوری وعلم بیشتر رسیده و به تعبیری شاهد پیشرفت در علوم وفنون هستیم لیکن ایا تا بحال با خود اندیشیده ایم که این تغییر چه میزان به انسانیت ادمهای کره خاکی افزوده است ؟
بحث اخلاق انسانی ریشه در فرهنگ و سنن و اداب و رسوم انسانها در اقصی نقاط دنیا دارد و کرامت نفس و مناعت طبع و احترام به بزرگان و سالخوردگان در ایران از زمانهای دور تا نزدیک و انشاالله در اینده را بعنوان مهد تمدن برشمرده و الگویست برای تمامی ملل جهان و نشانه های بارز این احترام را میتوان در اثار بجای مانده در نقوش مختلف در میراث گرانبهای موجود در اقصی نقاط ایران عزیزو ازجمله مهد تمدن یعنی تخت جمشید بعینه مشاهده کرد .
انچه در اثار بجا مانده مشاهده میگردد نشاندهنده همیت و غیرت و تعصب مثال زدنی مردمان قدیم در احترام به اولیاءخویش در خانواده و جامعه بوده است و این احترام را با امدن اسلام به ایران و اهمیت بسیار زیاد وتاکید اولیاءدینی به صله رحم میتوان مشاهده کرد وبدین لحاظ در هر شرائط و زمانی تلاش برا ین منوال بوده است تا فرصتی را مغتنم شمرده و با بهانه های مختلف اسباب و ابزاز زا برای انجام این مهم که همانا دیدار و ملاقات بزرگان و سالخوردگان است را فراهم اورند و بنظر میرسد که گرامیداشت سنت مهم شب یلدا نیز نمونه ای از این بستر سازی است تا در پناه این لیل خوش یمن دیدارها تازه و دلتنگیها مرتفع شود و اما ..........
ایا ما امروز که دم از پیشرفت تکنولوژی و گرفتن قله های افتخار و توسعه و ....می زنیم برای انجام این چنین اقداماتی مهمی که شرائط حاکمیت روح وروان ومعنویت را بر انسانیت در جهت افزایش رضایت وجدان فراهم میکند عملکردی قابل ارائه داشته ایم ؟
ایا در جهت بهبود مسیر انسانیت گامهای ارزنده برداشته ایم و ایا......................؟وهزاران ایا های دیگر.......
بنابراین ضمن ارج نهادن به انسانهایی که در جهت تعالی انسانیت و رسیدن به حریم پاک الهی برای جانشینی برحق انسان بر زمین و خلیفه الهی کوشش وتلاش کرده اند خواستار توجه جدی به بحث تلاش و برنامه ریزی برای رسیدن به ارمانهای انسان سازی هستیم که انسانها را از مسیر انسانیت خارج نکرده و مادیت را رها و به معنویت بیافزایند .
گرامی میداریم شب یلدا را و امید که با گرمی وجود خویش سرمای زمستان را خنثی و به حرارت انسانیت بیفزاییم .