شاید بتوان گفت که دغدغه بزرگی که امروز همه انسانها بویژه دلسوزان به بشریت را ازار میدهد عدم فرصت مناسب برای عرض ارادت به پیشگاه دوستان از انجمله دوستان اصیل و با مرام است نمیدانم چرا ولی بسیار از اوقات تصمیم به حضور داشته لیکن سعادت نداشته و موفق به حضور نشده ام لذا از خداوند متعال خواستارم همچون گذشته این نعمت عظمی را نصیبم کند تا بتوانم قلیلی از محبت دوستان را جبران کرده و سلامی از سر اخلاص تقدیم کنم.
گرچه بسیار روزها گذشت و حقیر فرصت عرض ادب را به پیشگاه شما دوستان نداشتم لیکن باور کنید در تمامی اوقات یاد و خاطره شما را فراموش نکرده و در انتظار بودم تا بتوانم بازهم در خدمت باشم لیکن دنیای کنونی انقدر ماها را ماشینی کرده و الینه شده ایم که غنیمت مهم رفتار معنوی را سلب و روزمرگی را بر ما تحمیل و براحتی اب خوردن در مقابل این درد کشنده کوتاه امده ایم لیکن سعی و تلاش براین است که در اولین فرصت امکان حضور را فراهم کرده و به دنیای مجازی برگردم از همین جا از همه شما که در این مدت با ارائه کامنت و یادداشت مرا یاد کردید تشکر کرده و ارزوی اصلاح اخلاق و رفتار انهایی را دارم که ......