تفاوت در نگاه

معرفت و طریقت شناخت ویژگی بارزی است که انسان را از دد و دیو متفاوت ساخته وشاید درجان انسانی را در اندیشه و عقل و بطورکلی ادراک انچه در جامعه و اکناف و اطراف رخ میدهدسنجش میکنند لذا بنظر میرسد انسان در برخورد با هرانچه برایش اتفاق می افتد باید بسیار سعی کرده تا کاری ناپسند را در درک اتفاقات صورت ندهد برای نمونه داستانی را که دوست خوبم عرب نیای عزیز که اهل فضل و کمالند و مستمرا مارا یاری کرده و محبتشان مشمول من است ارسال کرده اند را برایتان نقل میکنم: 

مجسمه ی نوزاد مسیح در کلیسای شهری گم می شود کشیش همه را فرا می خواند که این مجسمه دزدیده شده و اگر پیدا نشود مشمول عذاب خدا می شویم. همه در تکاپوی پیدا کردن آن مجسمه برمی آیند و درهمین حال کشیش کودکی را می بیند که در حیاط کلیسا با کالسکه خود چیزی را حمل می کند. خوب که نگاه می کند مجسمه را در کالسکه ی کودک می بیند وعصبانی می شود و به او تهمت دزدی می زند- کودک می گوید: من دیشب نذر کرده بودم که اگر پدرم برایم کالسکه بخرد اولین کسی را که سوار کنم مجسمه ی نوزاد مسیح باشد. از دید یک عده این دزدی است و از دید آن کودک این یک نذر دینی است.

اصرار نکنیم بر اساس همان چیزی که به چشم می بینیم قضاوت کنیم.