رحم الهی

در مرام ومسلک ما مسلمانان یگانه تکیه گاهمان ذات باریتعالی است هم او که اجازت زندگی  زادن و زیستن عطا کرد تا در پناهش اسوده باشیم و از رحمتش متنعم گردیم ذات ربانیش قابل ستایش و بشکر اندرش مزید نعمت و بر این اساس در هر شبانه روز رحمت واسعه اش را سپاس کرده و بدرگاهش سجده شکر بر برکت نازل شده اش میگذاریم و در ستایشش قربش را ارزو وبر رحمتش شاکر میشویم در عبادت روزمره وردمان را در نماز رب العالمین و الرحمن الرحیم و..ذاکریم لیکن از خشمش هراسان و ارزوی استمرار رحمتش را همیشه بر زبان می رانیم بنابراین چه میشود که به یکباره تصمیمش را بر نشاندادن خشمش می گیرد تا ما را با ازمایش خود روبرو سازد و براین روال است که شاهد عدم نزول رحمتش می گردیم اگرچه بناست که به عبارت :

خدا گر ز رحمت ببند دری   ز حکمت گشاید در دیگری  شاهد رحمت واسعه اش باشیم لیکن پدیده دهشتناک خشکسالی موجود انسان را به تامل وا میدارد چه شده که بندگان خدایرا هول واضطرابی عظیم وعجیب فر ا گرفته و مردم هراسان از شرائط موجود چشم به درگاه رحمانیت وجود نازنیش بسته اند .شاید اعمال و کردارمان موجبات بروز این مصیبت عظما را فراهم کرده باشد که این یکی رامیتوان عمده دلیل از دلائل قهرش دانست پس بندگان خالص و مرتبطین مقرب به درگاهش واسطه شوند و التماسشان را مبنی بر بخشودن انسانهای عاصی همچون من نوعی به درگاهش برند تا تغییر در اراده وتصمیمش را شاهد باشیم و گرنه خسارتمان بیش از انی است که حال حاضر شاهدیم .چرا که عمق فاجعه بسیار فراتر از انی است که می بینیم و اینده را فقط بصیران روشن دلان  درد اشنای با تدبیر می بینند .بنابراین به درگاهش پناه می بریم و بر ال پیامبرش درود تا او نیز واسطه ای برای نجاتمان گردد . انشاالله .