فرهنگ مشارکتی

با پیشرفت علم و تکنولوژی در عصر فن اوری اطلاعات و دنیای بزرگی که بدلیل توسعه شباهتی بسیار نزدیک به دهکده جهانی دارد؛البته نه دهکده ای که مد نظر استعمار گران است ؛بشر امروزی بسهولت هر چه بیشتر می تواند ارتباط برقرار کرده و در دنیای مجازی دوستان زیادی را انتخاب و بدون اینکه همدیگر را رویت کنند نقطه نظرات و دیدگاههای خود را در همه موارد و عرصه های زندگی به تحلیل و کنکاش بگذارند بر همین اساس و پس از اینکه در صدد برامدم تا بوسیله پایگاهی اینترنتی و یا همان مجازی نقطه نظرات و دیدگاههای خود را در خصوص موارد مختلف به سمع ونظر ملت عزیز و شریف ایران  برسانم بعد از  ارائه هرمطلب به ادرسی برخورد میکنم که لیست تمامی وبلاگهای به روز شده را ارایه می کند بنابراین و به جهت اطلاع از نقطه نظرات وبلاگ نویسان به برخی از انها مراجعه می کنم و تا حدودی با تعدادی از این افراد اشنا شده ام در همین اثنا چند روز پیش  مطلبی را به طنز در خصوص کمبود برخی از مواد غذایی در وبلاگی خواندم که نویسنده از مسئولین خواسته بود بدلیل اعتیاد شدید مردم ایران به نوشیدن چای بویژه برای رفع خستگی به هر شکل ممکن از کمبود ان جلوگیری و این مایه حیات را برای مردم فراهم کنند لذا این مطلب موجب شد من نیز سخنی را که مدتهای مدید د ر ذهنم با ان کلنجار رفته وتا حدی باعث نگرانیم ازبرخی  همنوعان شده را در این مقوله بیاورم اگرچه شاید ارائه مطلب تعدادی از عزیزان را ناراحت کند لیکن بنظر می رسد برای گذر از شرائط ویژه و برون رفت از معضلات رعایت ان موثر و کارساز خواهد یود : 

اصولا هر انقلابی زاییده اماده شدن بستر مناسب از تلفیق و ترکیب عوامل مهمی است که مهمترین ان را رهبری و اتحاد مردم و یا جامعه تشکیل دهنده ان میدانیم حدود ۳۰ سال پیش تحولی بسیار عظیم در سطح کشوری بوقوع پیوست که با اراده استوار مردمی مسلمان کاخ ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی زیرو زبر شد و ملتی که این انقلاب را حمایت و پشتیبانی کردند مشارکتی ستودنی را برای اعتلای نام ایرانی به منصه ظهور گذاشتند و در این میان مرد وزن پیر وجوان ؛کارگر و کشاورز ؛معلم و مربی و..........باهم یکی شدند و اتحاد و انسجام ایشان توام با شاخصه بسیار ارزشمند و موثر ازخود گذشتگی و ایثار برکتی را برای مردم در جهت رسیدن به خواسته و غایت نهایی ارزوهایشان ارزانی کرد لیکن این مشارکت و همدلی به اعتقاد من چند سالی بیش خودنمایی نکرد و امروز پس از سالها ملاحظه می کنیم که تفکر حاکم بر جامعه استفاده شخصی و مرام موجود کشیدن گلیم خودی از اب بدون توجه به منافع ملی است و این امر در تمامی سطوح جامعه به عینه دیده می شود و قطعا ادامه این روند مصیبت عزمایی را بر پیکر ه جامعه مستولی خواهد کرد که شاید نتوان برای مدتهای مدید جبران خسارات و مافات کرد .اری ملتی که از همه چیز خود برای رسیدن به ارمانهای موجه خود می کذشتند امروز در زمان اعلام شایعه ای مبنی بر کاهش موادی از نوع ارتزاق عمومی چنان با حرص و ولع بر بازار و مغازه و ... حمله کرده و مواد را خریداری و انبار می کنند که گویی دوران قحطی و فلاکت نزدیک است و لحاظ نکردن حق دیگران در مواردی همچون رانندگی و رعایت حقوق شهروندی و........پس می خواهیم بدانیم که بر ما چه گذشت که سرمایه های واقعی تحول و توسعه را برای رسیدن به ارمانهای انقلابی به این راحتی از دست می دهیم و دیگر هیچ نشانی از مشارکت عمومی برای رفع موانع ومشکلات پیش روی جامعه خود نداریم از بارگاه خداوند رحمان طلب مساعدت و برکت واسعه کرده و امید وارم که بیدار و هشیار باشیم تا دشمنان این مرزو بوم توان وارد کردن خسارت را به این مملکت نداشته باشند انشاالله .