واژه ای در برابر روزمرگی

سال 2009میلادی نیز اغاز شد و رفته رفته می رویم تا بدون هیچ ره توشه ای تازه از زندگی و از جمله بارش بعنوان مهمترین نعمت الهی در اقصی نقاط کشورمان زمستان سال 1387را نیز پشت سر بگذاریم در این مدت که از مهر تا امروز را سپری می کردیم چشمانمان به اسمان ابی خدادادی که در شهرهایی همچون تهران و....دود بسیار غلیظی ان را پوشانده تا ابی پاک اسمان مناطق محروم که اگر از بسیار جهات محرومند ولی حداقل اب و هوایی خوب را دارند دوخته ایم ابری نیامد و اگر هم امد همراه با امرش نبود و بدین سان حکایت خشکسالی چند سال گذشته نیز باز تکرار بر مکررات که حداقل نان جوین خود را از محل نزولات اسمانی در کشتزارهایی که با عرق جبین زحمتکشان کشاورز تولید میشود را بعنوان پشتوانه ای برای سفری طولانی به اهداف تعیین شده ای که بسرعت از ما فاصله می گیرند برسیم بنابراین این روزها را که باید شاهد بر ریزش برف و باران سپری کنیم به هر کجا که تماس می گیریم و یا میگیرند سوال میکنیم همه اظهار میدارند که هوای زمستان را همچون بهار دارند و این یعنی سختی در شرائطی که در اینده منتظر انیم و بهر حال سال را به پایان می بریم سالی که با نام نواوری و شکوفایی نامگذاری شد و در پیام نوروزی رهبری نیز بدان تاکید شد  و الحق که پس از گذشت 30سال ازپیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی برای رسیدن به اهداف و ارمانهای بحق ملتی بپا خواسته و خسته شده از تبعیضات و ظالمیت حکومتی دیکتاتورباید که از چنبره روزمرگی و تکرار مکررات برای رسیدن به قله امال و اندیشه های انزمان که بسیار برایش زحمت و مرارت کشیده و خونها ریخته ایم  و شهدایی گرانمایه و ارزشمندتقدیم کرده ایم رهایی یابیم لیکن چه علتی است که همگان و قریب به اتفاق مردم شریفمان بدان نیل و برای ان انگیزه ای را ندارند بنظر می رسد که این عادت و روزمرگی بلای خانمانسوزی شده است که همه ما را به قهقرا خواهد برد و در این میان نقش و ماموریت اصلی را اندیشمندان و دانش پژوهان و محققینی باید ایفا کنند که  توسعه را در گرو نواوری بدانند و با این ایده و اعتقاد راه را برای ورود اندیشه های دیگر تا حد اپیدمی شدن ان برای تک تک افراد تشکیل دهنده این جامعه باز کنند ولی ایا این رسالت خطیر را ایشان بمعنای واقعی استنباط کرده و در راه ان از خود تلاش و کوشش مجدانه ای را معمول میدارند؟و این سوالی است که باید هرچه سریعتر بدان پاسخ داده شود چرا که در حالی که کشورهای توسعه یافته برای برنامه های تحقیقاتی و پژوهشی خود میلیاردها دلار را هزینه می کنند و نتایج خوبی را کسب می کنند ناگهان بحرانی چنان فراگیر تمامی انها را تحت الشعاع خود قرار می دهد که در هر کشوری نرخ رشد توسعه تحت تاثیر این پدیده قرار گرفته و تمامی برنامه های انها را مختل کرده و چندین وچندان بنگاه اقتصادی را تعطیل و تعداد بیشمار شاغلین را بیکار و ......واینجاست که باید چاره ای اندیشد که بر ما که بیش از 85درصد و بجرات میتوان گفت 90درصد اقتصادمان مبتنی بر در امدهای حاصله از نفتی است که تحت تاثیر بحران از 150دلار به 35دلار می رسد چه خواهد امد و سوال اینجاست که مگر قرار نبود اتکا به درامد نفتی را طی برنامه هایی نواورانه به صفر برسانیم و اسناد مختلف ناشی و متاثر از سند چشم انداز نیز اینها را مشی کرده و ابلاغ گردیده بود بنابراین سوال این است که کشور و جامعه را تولید ثروت به رشد و تعالی خواهد رساند و یا توزیع ثروت و... ؟

بنابراین تا بیشتر از این تحت تاثیر فضای حاکم بر تصمیم گیریهای استکبار با منشهای گرگ صفتانه و اهداف شیطانی نابودی مسلمانان قرار نگرفته ایم چاره ای از سر گسستن از روزمرگی و توسل به نواوری اندیشیده  تا فرداها را غبطه بر امروز نخوریم و وجدانمان اذیت نشود  انشاالله .